Home » Responsinhibitie bij volwassen personen die stotteren versus niet stotteren

Responsinhibitie bij volwassen personen die stotteren versus niet stotteren

Responsinhibitie bij volwassen personen die stotteren versus niet stotteren

Kurt Eggers

In dit onderzoek werd nagegaan of eerder gevonden verschillen in responsinhibitie tussen stotterende en niet-stotterende kinderen (Eggers, De Nil, & Van den Bergh, 2010, submitted) ook aanwezig zouden zijn tussen volwassen personen die stotteren (PDS) en niet stotteren (PDNS). De proefgroep bestond uit 48 volwassenen tussen 18;0 en 50;11, waarvan 24 PDS en 24 PDNS, gematcht op basis van leeftijd (± 11 maanden) en geslacht. Responsinhibitie werd gemeten aan de hand van de gecomputeriseerde GoNoGo taak van de Amsterdamse Neuropsychologische Taken (De Sonneville, 2009).

De resultaten toonden aan dat, naar analogie met de bevindingen bij KDS, volwassen PDS, als groep, een minder efficiënte responsinhibtie hadden in vergelijking met PDNS. Dit bleek uit het voorkomen van een significant hoger aantal valse alarmen. Onze bevindingen werden gelinkt aan eerdere bevindingen op vlak van responsinhibitie en aan mogelijke etiologische modellen van stotteren.